Jordanië

Ashdod heeft geen leuke parkjes,  wijkjes of bezienswaardigheden. Het ligt wel aan het strand en heeft een paar winkelcentra. Badderen en winkelen is dan ook het enige wat we gedaan hebben. En dat was goed. Het waren veel indrukken de afgelopen weken, dus even "niets doen" was fijn.

Bovendien moesten we ons voorbereiden op de trip naar Jordanië. De langste route die we zouden gaan rijden en ook wel een beetje een spannende bestemming.

De lange weg erheen verliep soepel. Milou heeft veel geslapen en we hebben een lange lunchstop tussendoor gemaakt (bij die favo tent van me in Mitzpe Ramon waar ik eerder over vertelde), zodat ze even kon bewegen.

Na die stop daalden we nog verder af naar het zuiden en kwamen we behalve berglandschap niets meer tegen. Ik heb ook een stuk gereden! Degenen die mij goed kennen weten dat dat een hele prestatie is..

De grensovergang was een belevenis op zich. In the middle of nowhere. Je auto laat je achter op een verlaten parkeerplaats. De Israëlische kant is netjes,  georganiseerd en gedigitaliseerd. Daarna loop je door een stuk niemandsland en kom je bij de Jordaanse kant. Daar is het wat chaotischer en vervallen en alles gaat met de hand. Tegelijk met ons kwamen er ook busladigen arbeiders aan die in Israël hadden gewerkt en terug naar Jordanië gingen. Ik werd nogal bekeken door hen.

Het duurde allemaal lang aan de Jordaanse kant,  ook omdat de douaniers op de foto wilden met Milou en haar allemaal wilden vasthouden.

Toen we eindelijk in de taxi zaten voelde ik me   dom en naïef. Ik had me helemaal niet beseft dat Jordanie zo'n islamitisch land is. Ik zag alleen maar gesluierde vrouwen, voornamelijk in boerka. In de hotelkamer stond zelfs aangegeven waar Mekka ligt met daaronder een kleed in de juiste positie.

We overnachtten in Aqaba, zo'n 15 minuten rijden van de grens. Het Hilton daar kost 1/5e van wat je betaalt in Eilat (een paar kilometer verderop en nog in Israël), dus die keuze was snel gemaakt. Ik had een romantisch beeld van Aqaba in mijn hoofd, 1000 en 1 nacht achtig. Kwam ik even bedrogen uit! Er is niets bijzonders te zien of te doen in Aqaba. En ik voelde me er niet op mijn gemak, omdat we erg nagekeken werden. We zijn dan ook voornamelijk in ons hotel gebleven waar het goed toeven was.

Hierna reden we door naar Petra. Een boven verwachting goede snelweg  met veel politiecontroles en slecht afgewerkte drempels midden op de snelweg waarvoor ineens hard op de rem getrapt moest worden (ligt ook deels aan de rijstijl van Tony die het motto hanteerde " don't be gentle, it's a rental" of ook wel "drive it like you stole it").

Ons hotel voor de komende paar dagen was prachtig. En dan met name het uizicht. Daar aan het zwembad waande ik me echt even in het paradijs.

Mijn eerste slechte indruk over Jordanië is ruimschoots goed gemaakt. Jordaniërs zijn zo ontzettend aardig, dat heb ik nog nooit ergens anders zo meegemaakt.
Iedereen heette ons overal vriendelijk welkom. We kregen fruit en mueslirepen op straat zomaar gratis voor Milou. Iedereen is geïnteresseerd en behulpzaam. Er worden kletspraatjes gehouden en als je mensen die je in eerste instantie iets willen verkopen afwimpelt, is het ook helemaal goed en kletsen ze alsnog gezellig met je.

Milou was hier als een filmster. Meerdere malen stopten er hele groepen mensen om haar te aaien, kussen en met haar op de foto te gaan. Ook zag ik mensen stiekem foto's van haar nemen. Iedereen wilde haar vastpakken en liep er met haar vandoor alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Zo heeft ze een tijdje bij een echtpaar aan tafel gezeten, is ze achter het raampje bij de douane geweest, mocht ze de kok helpen in de keuken en heeft de badmeester haar het hele zwembad laten zien. Telkens werd daarbij Mash'allah gezegd. Dat betekent iets van "zoals god het wilde".
Toppunt was toen ik met Milou in de draagzak in Petra rondliep en ineens omringd werd door 10 jordaanse vrouwen die hoge piepkreten van vertedering uitriepen en er aan alle kanten aan mij getrokken werd omdat ik even goed moest staan voor de foto. Milou haar wangen waren rood van alle lipstick kussen die ze had gekregen.

De oorspronkelijke reden om naar Jordanië te gaan was om Petra (een historische stad gedeeltelijk uit rotsen uitgehakt en een van de zeven wereldwonderen) te bezoeken. Die plek stond al jarenlang bovenaan mijn bucketlist. En het was prachtig! Wij waren de enigen met een klein kind en ik begrijp ook wel waarom. Het is best een wandel erheen over een  pad vol kuilen en stenen, dus een wandelwagen is sowieso geen goed plan. Wij hebben Milou meegenomen in de draagzak en dat ging goed, alleen houd je dat niet heel lang vol. Je kunt naar het schijnt 2 dagen lang rondstruinen tussen alle ruïnes, wij hebben dat 3 uur gedaan.

Het is een lange loop en er is weinig schaduw. De temperatuur was nu aangenaam maar ik moet er niet aan denken dit hoogzomer te doen!

Om bij Petra te komen moet je eerst door de Siq. Een 1.2 km lange weg tussen 2 bergwanden in die op sommige plekken maar 3 meter breed is. Dat vond ik al spectaculair op zich! En het einde zie je dan de eerste opgraving van Petra verschijnen...zo mooi.

Er werd ons wel 100 keer gevraagd of we op een ezel wilden rijden, maar dat vind ik zielig dus we hebben alles te voet gedaan. Aan het einde van de ochtend waren we dan ook kapot  en kwam dat mooie zwembad weer goed van pas.

Nu zijn we weer in Ashdod en maken we ons plan voor de laaste 1.5 week. Wat is het snel gegaan!