Mitzpe Ramon, absurd mooi!

Mitzpe Ramon zou de perfecte setting zijn voor een absurde film, vind ik.


Het is een stadje middenin de woestijn. Dit stadje is pas in 1951 gesticht, in beginsel als onderkomen voor de arbeiders die de weg naar Eilat aan het bouwen waren.

Op de weg erheen kom je langs stukken desolaat landschap. Met verschillende waarschuwingsborden zoals "beware of camels" en "attention, firing area left and right". Ook kom je langs borden waarop staat dat het "Strictly forbidden" is het fruit te plukken. Wij vroegen ons af waarom en na googelen bleek dat zich in die omgeving een kerncentrale bevindt waar veel onduidelijkheid over bestaat en al jarenlang debat over is. De overheid zou de omwoners zelfs enkele jaren terug pillen hebben gegeven tegen radioacieve straling voor het geval dat. Een freaky gevoel bekroop me...


Het plaatsje zelf is een slaperig dorp aan de rand van een krater. Ik ging er gemakshalve vanuit dat deze krater was ontstaan door een meteorietinslag. Toen ik las dat deze krater 40 km breed was, ben ik toch even op onderzoek uitgegaan. Vroeger schijnt hier dus een oceaan te zijn geweest die langzaam is weggetrokken en dit bizarre landschap heeft achtergelaten. Geen meteoriet dus. Het landschap deed me denken aan de Grand Canyon (maar dan veeeeeel kleiner uiteraard). De krater leent zich perfect voor hikes, mountainbike tochten of ritten met een jeep. Maar ohja, we hebben een baby bij ons, dus kozen wij voor de alpaca farm. Ook leuk.

We kregen eten mee en hebben ons 3 kwartier vermaakt met het voeren van alpaca's, lama's en geiten. Er waren ook paarden en camelen, maar die mocht je niet voeren, want die kunnen bijten. Leuk om te zien hoe enthousiast Milou altijd op dieren reageert. Minder leuk om nu ook eens te worden ondergespuugd door een lama (wat een stank!).


Verder is er in het plaatsje zelf weinig te beleven. Het was zelft moeilijk een plekje te vinden om te kunnen avondeten! De eerste dag belandden we bij een veganistisch tentje (letterlijk een tentje) waar de buurt bij elkaar komt en de eigenaar ons enthousiast vertelde dat hij zijn rust heeft gevonden in Mitzpe. Dat het er fijn en veilig is en iedereen elkaar kent. Zijn 2 kinderen hebben ons een uur lang vermaakt met een wedstrijdje wie het langst een handstand kon doen.  De volgende avond vond in datzelfde tentje een jam session plaats die druk bezocht werd.


Ook zijn we even naar de "Spice route quarter" geweest. Dit zijn een aantal hangars bijelkaar die voorheen werden gebruikt door militairen en nu steeds meer worden gebruikt voor creatieve doeleinden. Er zijn winkeltjes, een bakker, en gallerietjes van bijvoorbeeld pottenbakkers en meubelmakers waar je binnen kunt lopen. Erg leuk om te zien en wat zijn de mensen aardig! Mijn persoonlijke hoogtepunt was de hangar die het restaurant Hadassar huisvestigt. Een vegetarische tent met een hele chille sfeer. Weer gezelig gekletst met de eigenaar die ook een baby heeft en heel lekker gegeten.


Toen wij na dit leuke uitje terugkwamen bij het hotel werden we begroet door een groepje geiten die even kwamen rellen. Ze klommen in de bomen en op de muren van het hotel. Bij enkele hotelgasten zorgde dit voor onrust, maar het schijnt heel gewoon te zijn dat dit groepje zo nu en dan even komt buurten.

Ik vond dit een fantastische stop, voor Tony was het te rustig...

De komende dagen gaan we even rustig aan doen in Ashdod. Het is hier zondag ook Rosh Hashannah, joods nieuwjaar, dus veel is dicht. Win gaan voornamelijk wandelen, zonnen, badderen en Milou weer een stukje rust, reinheid en regelmaat geven, aangezien ze de laatste dagen toch wat onrustig was.

En, we gaan onze volgende stop Jordanië voorbereiden!